Rio de Janeiro

De laatste vakantiedagen hebben we de straten van metropool Rio de Janeiro afgestruind. De stad is wereldberoemd om het enorme Christusbeeld (Cristo Redentor), de stranden, het jaarlijkse Carnaval en de vele favela's. Manmoedig hebben we de tropische temperaturen van gemiddeld 34 graden getrotseerd want je komt hier waarschijnlijk nooit meer en dan wil je wel wat gezien hebben.

Vandaag is onze laatste vakantiedag aangebroken, vanavond vliegen we naar huis. We zijn ontroerd want Brazilie huilt om ons vertrek (hoewel het nuchtere Nederlandse stemmetje in ons zegt: "lul niet, het regent gewoon"). Hoe dan ook, het zit erop. We hebben een fantastische reis gehad, in een land van superlatieven waarbij het ene hoogtepunt het andere opvolgde. Het was precies zoals we gehoopt hadden en meer. Bofkonten, dat zijn we.

Natuurlijk is het ook fijn weer naar huis te gaan, naar onze familie, vrienden en collega's. En weer naar eigen believen te eten. Ik kan geen witbrood en geen dulce (zoetigheid) meer zien. En ik mis m'n lessen en mijn geweldige zumba family.

We hebben een nachtvlucht, vertrek om 21.45 vanavond. We zitten in een heerlijke bed & breakfast waar we voor bijbetaling van 6 (!) euro gebruik mogen blijven maken van de kamer tot we naar het vliegveld gaan. Zoals de meesten wel weten kan ik niet slapen in een vliegtuig en voor elke vakantie krijg ik van de dokter een paar slaappillen mee. Sinds de zombie-achtige taferelen die hierdoor bij onze aankomst in China onstonden (ik had voor de zekerheid twee tabletjes ingenomen en bleef de rest van de dag maar in slaap vallen) kijkt Daniel er streng op toe dat dit niet nog eens gebeurt. Maar omdat de afgelopen jaren is gebleken dat één pilletje niet echt voldoet, denk ik dat we maar eens anderhalf gaan proberen. Welterusten alvast.

Iedereen bedankt voor het meereizen, we zien elkaar snel weer!